 |
РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ
|
|
Вобразы мілыя роднага краю,
Смутак і радасьць мая!..
Якуб Колас
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Полымем зыркім душу апаліла.
Полымем белым ўзьняло зь небыцця.
...Ой жа зімой закіпае каліна,
Гронка яе – як надзея жыцьця.
Позьняя ягадка позьняй спакусы.
Вэлюм маёвы растаў па вясне.
Запунсавела-прыпухлыя вусны
Сьвецяцца ціха-шчасьліва празь сьнег.
Выберу сёньня якую вандроўку,
Каб неўталоннай душы дагадзіць?
Сьветла аклікну каліну-сяброўку –
Сумам маім на мяне паглядзіць.
Белапушыстыя ўскінуты бровы.
Час заміраньня. I час адкрыцьця.
Доля мая – нібы гронка любові
Б’ецца над сьцішанай голькай жыцьця.
|
|
|
|
Падабаецца
Не падабаецца
|
|
|
2009–2020. Беларусь, Менск.
|
|
|
